یا علی جان ...

با تمام دلم و وجودم در مقابل نامت کرنش می کنم و بزرگی ات را می ستایم

اگرچه گرفتار  مصیبت های خود ساخته ی خویشم و دچار تاریکی ام  اما دلم حکم به عشق تو می دهد

تویی که بزرگی ات از حد و حدود فهم ما خارج است و شرمنده ایم که توان شناختت را نداریم

امروز , امتداد همان ها که سیاهی قلبشان رهروانت را بی پدر کرد , خنجر خود را آماده نگاه داشته اند برای صاف کردن کینه ی کهنه یشان با معنای انسانیت .

و این بار نوک تیغشان را به سمت  فرزندت که جانمان به فدای قدمش باد نشانه رفته اند

اما تلخ است اینکه ... گاهی غفلت انسانها حوادث تلخ تاریخ را تکرار می کند.

قوت بده به باورمان و ایمانمان تا شیعیان امروزت همانند کوفیان دیروز در خواب غفلت نمانند .